Medicatie die haaruitval veroorzaakt
Een alarmerend rapport: haarverlies door medicatie
Momenteel werd er al bij meer dan 400 geneesmiddelen het neveneffect van haaruitval vastgesteld. Dit kan zowel direct als indirect zijn. Er wordt altijd eerst een haaranalyse uitgevoerd. Bij de meeste personen wordt vastgesteld dat medicijnen aan de basis liggen. Dit vormt uiteraard een probleem voor velen. Haarverlies door medicatie is dus geen fabel. Het is in plaats daarvan een ernstig fenomeen. Iedereen moet er daarom rekening mee houden. Het is echter wel fout om te stellen dat medicatie de enige oorzaak is. Iedere persoon reageert anders, waardoor de medicatie niet met zekerheid als enige oorzaak kan worden gezien. Maar er is wel een sterk verband tussen beide.
https://hairborist.nl/wp-content/uploads/2017/07/medicaments-provoquant-une-perte-de-cheveux-1-e1513255205160.jpg
Twee soorten haarverlies
Haaverlies door medicatie treedt vaak op na enkele maanden. Dus pas na langdurig gebruik van medicatie. Dit wordt telogeen effluvium genoemd. Anageen effluvium daarentegen, is een brutaal haarverlies. In dat geval is het al meteen zichtbaar na enkele dagen dat de medicatie werd ingenomen.
1. Anageen effluvium
Een grote hoeveelheid haar verliezen, wordt vaak waargenomen tijdens chemotherapie: alkylerende agenta, antimetabolieten, cytostatica en taxines.
Volgende lijst bevat medicatie die haaruitval veroorzaakt op korte termijn: adriamycine, amsacrine, bleomycine, busulfan, capecitabine, carboplatine, carmustine, cisplatine, cyclophosphamide, daunorubicine, docetaxel, epirubicine, etoposide, fludarabine, ifosphamide, irinotecan, gemcitabine, lomustine, 6-mercaptopurine, melfalan, methotrexate, mitomycine, mitoxantrone, paclitaxel, procarbazine, raltitrexate, streptozocin, thiotepa, topotecan, vinblastine, vincristine, vindesine, vinorelbine.
2. Telogeen effluvium
Bij telogeen effluvium veroorzaakt de medicatie pas na een paar maanden haaruitval. Volgende lijst bevat de medicatie die haaruitval veroorzaakt op lange termijn (klik hier voor meer informatie):
- Anti-arthrose en afweeronderdrukkers: azathioprine, colchicine, auranofin, methotrexate en penicillamine.
- Antibiotica: choramphenicol, ethambutol, ethionamide, gentamycine en nifrofurantoine.
- Anti-epileptica: carbamazepine, phenytoine en valproate sodium.
- Anti-stollingsmiddelen: dicoumarol, coumarine, heparine en warfarine.
- Antihistamines en antispasmodicum: cimetidine, ranitidine, famotidine en terfenadine.
- Bloeddrukverlagers: prazosine, bêtablokker en diazoxide.
- Ontstekingsremmers: aspirine, ibuprofen, indomethacine, ketoprofen, naproxen, piroxicam en sulindac.
- Antithyroides: carbimazole en thiouracile.
- Bêtablokkers: acebutolol, atenolol, nadolol, labetalol, metoprolol, pindolol, propranolol en timolol.
- Diverse: allopurinol, amiodarone, bromocriptine, clonidine, clomiphène, haloperidol, levodopa, methyldopa, methysergide, metyrapone, probenecide en sulphasalazine.
- Cholesterolverlagend: clofibrate, fenofibraat en gemfibrozil.
- Interferon: interferon alpha.
- Vitamine A & derivaten: alitretinoïne, isotretinoïne en acitretine.
Ons advies
Wanneer u het vermoeden heeft dat uw haartuival te wijten is aan medicatie, hebben wij één goede tip voor u. Neem onmiddellijk contact op met uw arts. Bespreek daarna met hem uw vermoedens. Vervolgens kunt u eventueel van medicatie wisselen. Uiteraard indien mogelijk. Wissel echter nooit op eigen initiatief van medicatie! Raadpleeg altijd een arts vooraleer u iets onderneemt. Wat u wel zelf kunt doen, is altijd goed de bijsluiter te lezen.
